Het gezicht van Noorderlicht: Lisanne
Lisanne is 31 jaar oud en getrouwd met Rianne (30 jaar). Samen hebben ze een zoontje: Juda (1,5 jaar). Ze wonen in Schiebroek.
Waar kunnen we Lisanne van kennen?
Je zou Lisanne kunnen kennen als coördinator van de Noorderlicht neighboursgroepen, in de tijd dat ze nog in de Prinsekerk kwam. “Maar dan kennen ze me vooral via de mail. Ik heb het ook niet zo heel lang gedaan, want toen ik ermee begon, kwam corona en daarna verhuisden we naar Schiebroek,” legt ze uit. Inmiddels is ze lid van de Oranjekerk. “Bij de Oranjekerk wonen mensen meestal iets dichter in de buurt,” gaat ze verder. “Bij de Prinsekerk wonen sommigen best ver weg. Om dan toch de verbinding met elkaar te houden zijn die groepen ontstaan.” Dat is bij de Oranjekerk dus minder nodig. “Er worden wel veel dingen georganiseerd. Ik verzorg een keer in de maand de ‘moms coffee break’. Dat is voor moeders met jonge kinderen. We komen bij elkaar en behandelen wat studiemateriaal, terwijl de kinderen gezellig met elkaar spelen.” Door de verschillende activiteiten ontstaat er een onderlinge verbondenheid. “Het is groeiende,” vertelt ze. “Ik merk dat steeds meer, omdat ik mensen ook steeds meer in andere settings zie. Na corona moesten we dat allemaal weer oppakken, maar ik heb wel het idee dat dat steeds meer komt.”
Wat doe je in het dagelijks leven?
Lisanne werkt als jurist bij de politie. Ze doet dit werk vier dagen in de week en is er, zo’n acht jaar geleden, na haar studie ingerold. “Ik adviseer de politieleiding over allerlei arbeidsrechtelijke vraagstukken. Bijvoorbeeld als medewerkers niet goed functioneren, of als ze het niet eens zijn met bepaalde besluiten. In zo’n geval kan ik ze adviseren over een bezwaarprocedure, bijvoorbeeld, en ik adviseer of er juiste besluiten genomen zijn.” Er is binnen de politie ook een onafhankelijke commissie die onder meer kijkt naar ontslagbesluiten. “Daar draai ik ook in mee, als secretaris.”
Wanneer kwam je voor het eerst bij Noorderlicht?
“Het zal in 2016 geweest zijn,” zegt Lisanne, “sinds ik Rianne heb leren kennen.” Zij kwam er namelijk al sinds haar studententijd. Ze waren lange tijd lid van de Prinsekerk, maar in 2021 zijn ze overgestapt naar de Oranjekerk, omdat ze verhuisden naar Schiebroek. Ze vond het geen grote overgang om van een grote naar een kleinere gemeente over te stappen. “Het was midden in de coronatijd, dus we gingen sowieso al een tijdje niet meer fysiek naar de kerk.” Ze vond het ook wel fijn om naar een kleinere kerk te gaan. “De Prinsekerk is toch best massaal en dan is het lastig om mensen te leren kennen. Ik merk dat dat makkelijker gaat bij de Oranjekerk.” Lisanne legt uit dat je veel sneller ziet wie er nieuw zijn, omdat de groep kleiner is. “Een keer per maand lunchen we ook gezamenlijk met elkaar na afloop van de dienst. Er zijn wat meer contactmogelijkheden en dat maakt het makkelijker om op mensen af te stappen.”
Wat betekent Noorderlicht voor jou?
Noorderlicht is voor Lisanne een plek waar ze zichzelf kan zijn. Het is voor haar geen vanzelfsprekendheid dat ze welkom is in een kerk. “Ik ben natuurlijk met een vrouw getrouwd,” begint ze. Lisanne komt uit de evangelische kerk. Haar vrouw Rianne komt uit de Gereformeerde Bond. “We zitten nu goed in het midden,” zegt ze lachend. Bij beide kerken waren ze niet welkom. “Ja, alleen zonder relatie. Als je maar vooral niet vertelt wie je bent…” Bij Noorderlicht heeft ze nog nooit het gevoel gehad dat mensen met een schuin oog naar hen keken. Haar negatieve ervaringen leidden niet tot een breuk met God of de kerk. “Ik heb lang genoeg de worsteling met God gehad. Ik vroeg me af: wat vindt Hij hiervan? Hoe denkt Hij erover? Omdat ik vanuit de kerk leerde dat het fout is. Het mag niet. Het werd zo veroordeeld.” In haar zoektocht en worsteling wilde ze maar één ding: God volgen. Dat dat niet altijd even makkelijk was, moge duidelijk zijn. Lisanne voelt aan alles dat ze niet gemaakt is om alleen te zijn. “Uiteindelijk… ik weet niet meer hoe het precies gelopen is, maar ik kreeg van God het gevoel dat Hij nog steeds van mij hield.” Ze kiest er bewust voor om haar weg met God samen te volgen en Hem niet los te laten in dit lastige proces. “Toen ik merkte dat er ook andere kerken waren, en andere Christenen, die mij niet veroordelen, gaf dat veel ruimte.” Toen ze uit de kast kwam, was ze al lid van de christelijke studentenvereniging Navigators in Utrecht. “Daar was best veel openheid. Het was niet meer zo dat ik maar één kerk had waar ik de boodschap hoorde. Ik hoorde meerdere geluiden. Dat scheelde enorm. Er was voor mij geen reden om God vaarwel te zeggen.” Ze vindt het fijn dat je bij Noorderlicht gewoon welkom bent om mee te draaien en taken te doen. “Dat is ook niet overal zo…” Noorderlicht is voor Lisanne echt een vaste basis die ze elke week heeft. “En ik hoop dat het nog meer een gemeenschap wordt,” gaat ze verder. “Dat betekent het voor mij nu nog niet helemaal, maar ik hoop wel dat het dat meer gaat worden. Dat je ook buiten de kerk om een gemeenschap hebt waar je op terug kunt vallen en met wie je het geloof kunt delen en waar je gesprekken mee kunt voeren.”
Hoe zou je Noorderlicht omschrijven voor een buitenstaander?
“Het is sowieso een kerk waar je welkom bent en waar de randzaken er minder toe doen.” Wat Lisanne betreft draait het echt om de kern. “We willen met z’n allen Jezus volgen, Hem beter leren kennen en dienen.” Ze vindt dat Noorderlicht probeert aan te sluiten bij de huidige tijd en dat de kerk “wil meebewegen met de ontwikkelingen waar onze generatie mee te maken heeft, zonder strikt vast te houden aan allerlei dingen ‘omdat het zo zou horen’,” legt ze uit. “Er mag gevraagd worden, er mag gediscussieerd worden. Twijfels mogen er zijn.” De diensten zou ze omschrijven als “toegankelijk en traditioneel van opzet. Er is een vaste structuur, maar dat vind ik juist heel prettig. Je weet waar je aantoe bent. En als je een buitenstaander mee zou nemen, kun je van te voren al zeggen wat er ongeveer gaat gebeuren.” Een vaste structuur, dus, “maar de muziek en de preek spelen goed in op wat er leeft binnen de gemeente.” Ze voegt er nog snel aan toe: “En openminded!” Ze heeft weleens mensen meegenomen naar Noorderlicht, maar die waren al bekend met het geloof. Haar familie komt niet meer in de evangelische kerk, onder meer door wat er gebeurd is. “Maar nu komen mijn ouders af en toe naar Noorderlicht!” zegt ze trots. “Ze zijn geen lid, maar volgen de diensten vaak online.”
Welke rol speelt het geloof in jouw leven?
“Ik zou soms willen dat het een grotere rol speelt,” zegt ze voorzichtig. “Nu is het vooral een vaste basis, een rode draad in mijn leven.” Ze ontleent altijd veel steun en kracht aan het geloof, ook als ze een tijdje minder trouw de Bijbel leest of bidt. “Dan is het nog steeds aanwezig. Ook het weten dat God er is, dat ik altijd bij Hem terecht kan, geeft vertrouwen.” Ook het hebben van een gemeenschap om haar heen vindt ze fijn. “Het hebben van christelijke vrienden die je altijd kunt vragen om voor je te bidden, bijvoorbeeld. In die zin weet ik me gedragen.” Er zijn ook periodes geweest waarin God wel een grotere rol speelde in haar leven. “Ik heb gemerkt dat ik in die periodes, waar in ik dichter bij God leefde, het leven ook anders ervoer of invulde,” vertelt ze. “Je bent meer met Zijn schepping bezig. Ik was bijvoorbeeld meer gemotiveerd om me in te zetten voor anderen en bezig te zijn met de node van een ander.” Nu ze even minder met God bezig is voelt dat anders. “Mijn leven voelt soms wat egoïstischer. Alsof ik vooral met mezelf bezig ben. Dat is niet altijd slecht, maar…” ze denkt even na, “dichterbij God zijn het geeft leven wel meer zin.” Lisanne zou eigenlijk wat meer willen bidden en vaker de Bijbel willen lezen. “Daar gewoon echt de rust voor pakken. Nu lees ik weleens wat, maar het is meer zijdelings. Het schiet er heel vaak bij in om écht de Bijbel te lezen of te bidden.” Maar soms gaat het leven zo. “Ik kan er ook heel nuchter in zijn, hoor,” zegt ze vastberaden. “Het is niet dat ik me nu meteen heel schuldig voel, of zo. Maar soms denk ik wel: hé, wat jammer. Het zijn ups en downs.”
Welke boodschap wil je de Noorderlichters, en anderen die dit lezen, meegeven?
Lisanne vindt het belangrijk om een gemeenschap met elkaar te zijn. “Dat is wat ik zelf ook zoek en probeer. Niet alleen op zondag, maar ook door de weeks.” Meer in elkaars leven betrokken zijn, dat is wat ze belangrijk vindt. “Dat kan soms iets heel kleins zijn, door iemand eens aan te spreken of samen een kopje koffie te drinken of eens bij elkaar langs te gaan. Het hoeft niet groot te zijn.” Daarnaast wil ze iedereen aanraden om op zondag na de dienst eens iemand aan te spreken die je nog niet zo goed kent. “Dat kan heel spannend zijn, maar ik doe het wel als ik iemand alleen zie staan. Als je mensen in een groep ziet staan, ga je er daar namelijk niet zo snel bij staan als je niemand kent.” Lisanne vertelt dat er vrij snel kliekjes ontstaan van mensen die elkaar al kennen. “Dat is niet erg, maar het is ook goed om af en toe met anderen te praten.”
Welk citaat uit de Bijbel wil je ons meegeven?
“Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die Hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. (Romeinen 8: 38-39, NBV)
