Het gezicht van Noorderlicht: Rosa

Rosa woont met haar gezin in Rotterdam en is al 10 jaar betrokken bij Noorderlicht. Waar kunnen we Rosa van kennen? Rosa lacht: “Van de podcast Dit Dus? Sommigen kennen mij daarvan.” Verder kun je Rosa natuurlijk vooral kennen van de mededelingen die aan het begin van de dienst gedaan worden. “Officieel zijn we het ‘mededelingen team’, maar we doen natuurlijk ook de opening en het gebed,” vertelt ze. Voordat Rosa de dienst opent, probeert ze zich altijd even terug te trekken. “Mijn ideaal is als ik me thuis of in de kerk nog even op God kan richten.” Ze probeert tijdens de opening altijd een bruggetje te maken tussen het leven buiten de kerkmuren en daarbinnen. “Dat is ook een van de functies en die proberen we serieus te nemen.” Rosa vertelt over hoe dit ontstaan is: “We hebben daar vanaf het begin van Noorderlicht heel goed over nagedacht. We wilden niet dat de kerk een one man show zou zijn. Het is een heel bewuste keuze geweest om niet alleen de dominee vooraan in de kerk te zien, maar verschillende mensen.” Het mededelingenteam bestaat uit zowel mannen als vrouwen, en uit verschillende leeftijden. “Ook als je geen theologie gestudeerd hebt, kun je daar gewoon staan. Er zijn geen regels of voorwaarden aan verbonden, behalve dan dat je een beetje uit je woorden moet kunnen komen,” zegt ze lachend. Degene die de dienst opent, heeft een verbindende rol en als taak de mensen te laten landen. “Daar denk ik van te voren altijd even over na en daar bid ik voor,” zegt ze. Naast het openen van de dienst, verzorgt Rosa ook regelmatig de kinderdiensten. Tijdens de dienst maken de kinderen meestal een knutselwerkje in een aparte ruimte. Behalve een leuke knutsel probeert Rosa de kinderen altijd een boodschap mee te geven. “Ik wil niet alleen het verhaal voorlezen, maar ook de betekenis met elkaar bespreken.” Zelf krijgt ze daar ook veel voor terug. Het werken met de kinderen dwingt haar om goed na te denken over haar eigen geloof. “De kinderdienst is een goede stok achter de deur als het gaat om de status van mijn geloof. Kan ik uitleggen waarom het ertoe doet dat Jezus water in wijn verandert? Wat hebben de kinderen eraan dat hij dat deed?” Als ander voorbeeld noemt ze het bekende verhaal over de broden en de vissen. “Het ligt voor de hand om dan broden en vissen te knutselen, maar wat héb je er aan? Ik dwing mezelf om de betekenis daarvan uit te leggen, zoals; God voorziet, God weet raad met het weinige dat er wél is.” Rosa zou de kindernevendienst iedereen willen aanbevelen als eigen geloofsreis. Wat doe je in het dagelijks leven? Rosa werkt als projectleider op de Hogeschool Rotterdam, bij de afdeling ‘onderwijsinnovaties met ict.’ “Het is een soort intern fonds waar collega’s aanspraak op kunnen maken als ze hun onderwijs willen vernieuwen. Er moet wel altijd een digitale component zijn.” Rosa stuurt een team aan dat de initiatiefnemers begeleidt. Daarnaast maakt ze, samen met Kees van Ekris de podcast ‘Dit Dus’ bij de EO. “We hebben twee seizoenen gemaakt. Eind 2020 begonnen we met de opnames en in 2021 en 2022 zijn de seizoenen online verschenen.” In korte tijd voert ze diepgaande gesprekken met mensen die ze niet kent. “Dat vond ik heel leuk om te doen. Het was ook heel leerzaam. Ik heb veel geleerd van Kees, die echt een theoloog is. Vooral dat er veel meer te bestuderen valt.” Ook leerde ze dankzij het maken van de podcast nieuwe gesprekstechnieken. “Ik was altijd wel geïnteresseerd in mensen, maar het geloof en diepe thema’s in een lange dialoog centraal stellen was wel een ander niveau. Ik heb geleerd dat er enorm veel manieren zijn om geloofsthema’s te bespreken. En soms zijn de levensvragen zo complex, dat een simpel antwoord helemaal niet volstaat. Door het maken van de podcast heeft Rosa geleerd om daar meer woorden aan te kunnen geven. “In sommige kerken wordt soms misschien gezegd: als je gelooft in God is alles opgelost, of zo. Bij wijze van spreken, hé. Maar dat vind ik echt lege theologie. Dat is niet hoe het werkt.” Volgens Rosa kun je het over elk groot levensthema hebben. “En dan niet van: kijk maar even in de Bijbel, want daar staat dit en dit. Zo werkt het niet voor mij. Maar de geest van de Bijbel en de persoonlijkheid van Jezus, heeft vaak heel relevante perspectieven op van alles. Juist door dat tegen een normaal mensenleven aan te houden, ga je zien: slaat mijn geloof ergens op? Ik kan vol dankbaarheid en geloof zeggen dat dat voor mij het geval is.” Wanneer kwam je voor het eerst bij Noorderlicht? Rosa is letterlijk een Noorderlichter van het eerste uur. “Ik ben een van de mede-oprichters,” zegt ze bescheiden. “De eer komt mij niet toe dat het zo goed gaat, maar het is wel heel tof om het zo te hebben mogen meemaken.” Ze begonnen met z’n vijven in het park. “Niels wist dat wij kerkzoekende waren. Wij hebben een evangelische achtergrond, en een ander stel dat ook bij de oprichting was, kwam uit de traditionelere hoek. We zochten naar iets ertussenin.” Wat betekent Noorderlicht voor jou? Voor Rosa is Noorderlicht een thuishaven. “Ik zie de kerk in brede zin, zowel het gebouw als de groep mensen, echt als thuis en als familie. Ook al ken ik lang niet iedereen. Eigenlijk ken ik zelfs maar weinig mensen, want de afgelopen tijd was het lastig om nieuwe relaties op te bouwen.” Toch kiest ze er bewust voor om het als haar thuis en haar familie te zien. “En dat zou ik andere mensen ook willen aanbevelen. Kies ervoor om alle mensen die er zijn, te zien als je familie.” Soms kiest ze er voor om na de dienst met een bekende koffie te drinken, “maar als ik goed in balans ben, vind ik het heel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.” En net zoals in een normale familie zal niet iedereen als je beste vriend voelen. “Maar we zoeken hier wel allemaal hetzelfde: iets van God. En ons Godsbeeld zal allemaal net een beetje anders zijn; dat is prima. We hebben wel allemaal de moeite genomen om naar deze plek te komen, dus ik hoop echt dat anderen zich met elkaar verbonden voelen. Ook als je anoniem in de kerk zit.” De dienst zelf is voor Rosa een moment om rustig te zitten, mits ze geen kinderdienst heeft. “Letterlijk dat ik stil moet zitten en moet luisteren naar het verhaal dat goed voor me is. Het is een van de weinige plekken waar ik langer dan een kwartier stilzit”, zegt ze lachend. “Hoewel ik ook erg van lezen houd, trouwens. “ Stilzitten en luisteren, zonder zelf aan het werk te zijn. Het is voor Rosa essentieel. Ook het samen zingen bouwt haar geloof op. “Het uitspreken van mooie teksten en horen dat anderen dat ook doen, sterkt het gemeenschapsgevoel.” Ook het koffie drinken na afloop is wat haar betreft een essentieel onderdeel van de zondag. “Die ontmoeting met elkaar…” Naast haar verstandelijke en gevoelsmatige keuze om de kerk als haar thuishaven te zien, is het voor Rosa ook een plek waar ze altijd terecht kan. “Dat vind ik echt de kracht van een gemeenschap,” legt ze uit. “Onze neighbours-groep is niet per se heel actief, maar ik vertrouw er wel op dat we er voor elkaar zijn als dat nodig is.” Hoe zou je Noorderlicht omschrijven voor een buitenstaander? Rosa denkt even na, bang om het verkeerde jargon te kiezen. “Het is een groep mensen die elkaar opzoekt en de God van de Bijbel wil leren kennen.” En specifiek over Noorderlicht zegt ze: “De stijl van de preken is ongedwongen. Er komt van alles en iedereen is welkom. De kern van geloven staat centraal vind ik, en niet de vorm of poespas.” Ze hoopt dat iedereen dat ook zo voelt. Welke rol speelt het geloof in jouw leven? Rosa heeft naar eigen zeggen elke dag een “basis Godsbesef, of zo…” Er is een Schepper die het goed bedoeld heeft en die een idee heeft met de planeet en de mensheid. En ze ervaart een “innerlijke vrede. God ziet het zitten met mij en Hij is erbij. Dat merk ik door een diep innerlijk besef, zowel rationeel als gevoelsmatig.” Soms is het meer rationeel, soms meer op gevoel, “en op z’n best is het in balans,” zegt ze lachend. Rosa denkt veel na over het geloof en leest graag in de Bijbel. “Niet dagelijks, maar ik houd wel écht van de Bijbel. Het is gewoon zo’n mooi boek!” Ze straalt wanneer ze dit zegt. “En bidden. Thuis, maar ook in de auto.” Verder komt het geloof ook tot uitdrukking in gesprekken met haar kinderen en in contact met collega’s. “Ik bid de Heilige Geest om mij af en toe de juiste woorden te geven of de juiste fijngevoeligheid.” Naast de Bijbel leest ze ook graag andere theologische boeken en artikelen. Ook luistert ze graag naar Joyce Meyer en Tim Keller, en inspirerende podcasts zoals ‘Eerst Dit’ en ‘Dit is de Bijbel’. Welke boodschap wil je de Noorderlichters, en anderen die dit lezen, meegeven? Rosa is vastberaden als ze zegt: “Maak de mentale keuze dat je onderdeel bent van deze gemeenschap. Ook als je nog niemand kent. Je hoort er écht bij.” Natuurlijk is het vervolgens goed om contacten op te doen met anderen uit de kerk, volgens Rosa. En voor zover het binnen je mogelijkheden ligt: “Zorg dat je íets bijdraagt aan die gemeenschap. Dat vergroot namelijk je betrokkenheid en het zorgt ervoor dat die gemeenschap blijft functioneren. Maar er zijn voor mensen in je naaste omgeving vind ik trouwens minstens zo belangrijk!” Bijdragen kan al op een heel laagdrempelige manier: “Word lid van een app-groep, of nodig elkaar eens uit om te komen eten.” Rosa hoopt dat mensen dat laatste sowieso normaal gaan vinden, en meer gaan doen. “Het liefst zou ik om de week iemand uitnodigen op de koffie. Het is niet dat ik daarmee zeg: vanaf nu zijn we beste vrienden. Dat hoeft ook helemaal niet. Maar nodig elkaar gewoon eens uit, zonder verdere verwachtingen. Ik zou het héél mooi vinden als dat gebruikelijker wordt. Ik geloof dat gastvrijheid een belangrijke, Christelijke waarde is.” Een ander, niet alledaagse boodschap die ze ook graag mee wil geven gaat over het delen van Bijbelse kennis. “Maak de Bijbel en verhalen of zinnetjes uit de Bijbel, onderdeel van je dagelijks leven. Probeer ze eens wat vaker in gesprekken naar voren te laten komen. Bijvoorbeeld door te zeggen: ‘Dit doet me denken aan…’ Niet om te beïnvloeden, maar gewoon om de Bijbel en je geloof een plek te geven in je dagelijkse spreken.” Welk citaat uit de Bijbel wil je ons meegeven? “[Jezus:] hebt u in het boek van Mozes in het gedeelte over de doornstruik niet gelezen dat God tegen hem zei: “Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob”? Hij is geen God van doden, maar van levenden…” (Markus 12: 26-27, NBV) Rosa kan wel tien dingen noemen die ze fascinerend vindt aan deze tekst. “Jezus slaat een brug van Mozes (1300 voor Christus), naar Abraham (2000 voor Christus) en dan weer terug naar zijn eigen tijd (30 na Christus), en ook een brug naar het leven na de dood.” Het geeft haar hetzelfde gevoel als wanneer ze naar de sterrenhemel kijkt. “Ik voel me nietig, maar ik mag ook weten dat ik ergens in de tijd een plekje mag innemen. En dat geldt voor iedereen! Bovendien voel ik me sterk verbonden met andere abrahamitische gelovigen en deze tekst geeft dat mooi weer. Alle drie zijn die profeten anders in hun relatie met God en ze wandelen hun eigen pad, en dat is allemaal oké.”