Het gezicht van Noorderlicht: John

John is 63 jaar oud en getrouwd met Marinet (55 jaar). John heeft drie volwassen kinderen en drie kleinkinderen. Marinet heeft twee zoons. Ze wonen in Schiebroek.

Waar kunnen we John van kennen?

John lacht. “Ik laat altijd wel van me horen…” John is niet iemand die stil op de achtergrond is. “Ik maak graag deel uit van de community, en ben graag van betekenis.” Bij de oprichting van de Oranjekerk, in 2018, was hij lid van het kernteam. “Maar ik ben niet zo’n bestuurder, dus na een jaar ben ik daarmee gestopt.” In plaats daarvan heeft hij een eigen mannengroep waarmee ze gezamenlijk een boek behandelen. “Het is geen Bijbelstudie, maar we bespreken wel allerlei thema’s en we kijken ook naar wat daarover in de Bijbel wordt gezegd.” Daarnaast maakt John deel uit van de pastorale beweging binnen de Oranjekerk. Ook heeft hij onlangs het initiatief voor de ‘Bowling Brothers’ nieuw leven ingeblazen. Vier keer per jaar gaat een groepje mannen van de Oranjekerk met elkaar bowlen. Het is ooit geïnitieerd door Timo, maar door corona was het stil komen te liggen. Daar moest verandering in komen, vond John. “Ik kan toevallig best aardig bowlen,” zegt hij trots, “dus ik win ook nog weleens van die jonge gasten.” John speelde ook mee in de kerstfilm van 2021 en is lange tijd onderdeel geweest van het muziekteam. “Maar daar ben ik ook mee gestopt.” John heeft ruimt 50 jaar muziek gemaakt in de kerken waar hij kwam. Hij speelt zowel gitaar als piano en vindt het vooral leuk om te zingen. “Maar toen Noorderlicht de diensten online ging uitzenden, en ik mezelf terugzag, dacht ik: oké, het wordt tijd om te stoppen,” zegt hij lachend. “Opa staat ook nog op het podium…” Hij heeft het altijd met veel passie en plezier gedaan, maar soms is het goed om afscheid te nemen van dingen. “De laatste tijd ben ik met wat verschillende dingen aan het stoppen,” vervolgt hij. “Ik ben altijd bezig met de vraag: wat is nou mijn plek?” John is een community bouwer. Kerk-zijn is wat hem betreft een gemeenschap zijn. “En om een community te vormen, moet je elkaar ook buiten de kerkdiensten leren kennen, zodat er een soort… broederschap kan ontstaan.”

Wat doe je in het dagelijks leven?

John heeft sinds 2008 een eigen bedrijf. Hij werkt als begeleidingskundige. “Ik begeleid individuen, teams en organisaties in leer- en ontwikkeltrajecten.” Naast allerlei vakinhoudelijke opleidingen, zoals een master in Human & Organisation Behavior en ‘supervisie en coaching’ houdt John zich sinds 2005/2006 bezig met NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), Transactionele Analyse en Systemisch Werk. “Ik ben vooral bezig met systemisch werk. Dat is voor mij nu een heel belangrijke basis van waaruit ik werk.” John legt uit dat we als mens deel uitmaken van allerlei systemen, van familieverbanden tot werken in een organisatiesysteem. Ook de kerk is zo’n systeem. “Lichaamswerk is ook een belangrijke invalshoek. Het lijf draagt alle herinneringen in zich.” Daarom vraagt John de mensen met wie hij een traject aangaat, altijd een biografie over zichzelf te schrijven. “Daar liggen namelijk zoveel sleutels voor de narigheid die we in ons hedendaagse bestaan ervaren.” Ook het geloof is een aspect in zijn werk. “Maar ik zal me nooit afficheren als Christelijke begeleider. Wel als een begeleider die óók christen is.” Hij gebruikt overigens liever het woord ‘spiritualiteit’. John vervolgt: “Of ik nou werk met iemand met een Islamitische of Hindoeïstische achtergrond, of juist een Boeddhistische… Ik zeg altijd: er is een universeel weten van God. Dat komt omdat we allemaal die handtekening van God in ons dragen. En of je nou bij een oervolk komt dat zich richt op de maan en de sterren; er is in ons mensen iets wat zegt: ik ben niet alleen maar ik, er is iets buiten mij. Dat verbindt. En het Christelijk geloof geeft daar een specifieke kleur aan.”

Wanneer kwam je voor het eerst bij Noorderlicht?

John werd lid van Noorderlicht in april 2018. In eerste instantie in de Prinsenkerk. Hij komt sinds zijn 10e in de kerk. Eerst een jaar of twintig in een pinkstergemeente, daarna een jaar of twintig in de baptistenkerk. “Rond 2011 ben ik overgestapt naar de PKN, en dat is wel de spiritualiteit die me nu het meeste aanspreekt.” John begon dus in de Prinsenkerk, maar zodra de Oranjekerk in september van datzelfde jaar werd opgericht, besloot hij zich daarbij aan te sluiten. De kleinschaligheid en het persoonlijke karakter bevalt hem erg goed. “Toen ik voor het eerst de Prinsenkerk binnenkwam, heb ik er 3, 4 misschien wel 5 keer gezeten zonder dat er iemand naar me toe kwam. Dat vond ik heel lastig en pijnlijk.” John merkte dat hij er een oordeel over had, omdat de prediking geheel anders was dan wat hij ervoer. “Maar op het moment dat ik dat oordeel losliet, dacht ik: ik ga zelf actie ondernemen. En dan is het dus heel makkelijk om aansluiting te vinden. Maar hier val nog wel wat te leren, vind ik.” Binnen de Oranjekerk probeert hij het heft in eigen hand te nemen. “Ik ga niet tegen iedereen zeggen: we moeten anderen aanspreken. Nee, dat doe ik gewoon zelf.” Na even nadenken, vervolgt hij: “Als je iets wilt veranderen, wees zelf de verandering.”

Wat betekent Noorderlicht voor jou?

Voor John is het een community waarin hij mag bijdragen. “Als je eenmaal de 60 bent gepasseerd, dan past het niet meer om het accent te leggen op alleen maar halen.” Hij benadrukt dat het zijn eigen opvatting is, maar dat hij echt van mening is dat hij inmiddels in een leeftijd zit dat je dingen hebt te brengen. Als voorbeeld noemt hij zijn mannengroep. “Zij zitten nu in een levensfase die ik al heb gehad. Hoe kan ik hen daarin ondersteunen?” Tegelijkertijd ontvangt John op zijn beurt ook weer veel terug. “Het jeugdige elan, hun levensenergie… Ik word zelf ook weer een beetje een jonge hond,” zegt hij lachend. “Maar helaas niet meer met het lijf van een veertigjarige.” De uitwisseling tussen geven en nemen maakt dat hij zich erg op zijn plek voelt binnen de kerk. Dat er vooral jonge mensen komen, is voor hem geen probleem. Al moest hij daar even over nadenken. “Er zouden wel wat meer ouderen mogen zijn, maar of ik die nu mis? Nee, niet in die zin.”

Hoe zou je Noorderlicht omschrijven voor een buitenstaander?

Noorderlicht is volgens John een community die “gekleurd wordt door hoogopgeleide, blanke, jonge mensen.” Hij moet er een beetje om lachen. “Tja, dat is wat het is…” Maar tegelijkertijd is het volgens hem een plek waar je je thuis kunt voelen. En specifiek voor de Oranjekerk een plek waar je gezien wordt, “omdat het een vrij kleine kerk is.” Daarnaast legt hij uit dat Noorderlicht een kerk is waar de evangelische principes, zoals die in de Bijbel worden genoemd, worden gelinkt aan onze eigen tijd. “We zoeken met elkaar naar hoe we de verbinding kunnen maken tussen de oude normen en waarden, en hoe we die kracht kunnen vertalen naar de tegenwoordige tijd.” John vindt dit een heel krachtig element van Noorderlicht. “We mogen daarin zoeken zonder dat het in beton gegoten is.” Het is ook hoe John zelf naar de Bijbel en het geloof kijkt. “Als je blijft hangen in de normen en waarden die dáár speelden, in de tijd van Jezus, dan sluit het niet aan bij de tegenwoordige tijd. Neem de rol van vrouwen. Jezus was daarin natuurlijk al heel revolutionair. Ik ben heel blij dat we bij Noorderlicht soms vrouwelijke sprekers hebben. De tijd van mannelijke dominantie is wel geweest wat mij betreft.” Ook vindt hij de mix van de PKN-traditie en de muziek van Hillsong en Opwekking heel fijn. “Maar het heeft ook iets schizofreen,” zegt hij. “Als je kijkt naar een video van Hillsong zie je allemaal mensen springen en dansen. Hier schromen we nog om onze hand omhoog te steken,” zegt hij lachend.

Welke rol speelt het geloof in jouw leven?

“Ik denk dat ik daarmee doordesemd bent,” zegt John. “Voor mij is het een heel belangrijke basis van mijn bestaan.” “Ik ben opgegroeid in zo’n community waarin stille tijd moest. Ik heb er altijd een haat-liefdesverhouding mee gehad.” Dit veranderde echter toen John zich rond 2010 bezig ging houden met lichaamswerk. “Daarin heb ik geleerd een combinatie te maken van meditatie en een soort yoga, wat ik combineer met gebed.” Iedere ochtend bidt hij het onze vader in zijn eigen woorden. “In een taal die bij mij past,” aldus John. “Ik neem de tijd om een aantal namen te noemen van mensen die mij na staan en waarvan ik denk: die wil ik nu noemen.” Elke ochtend begint hij met een half uur meditatie op deze manier. “Mijn hele zijn is daarbij betrokken. Mijn geest, ziel en lichaam. Dat vind ik een belangrijke combinatie.”

Welke boodschap wil je de Noorderlichters, en anderen die dit lezen, meegeven?

Het meest belangrijke wat je volgens John kunt doen in de wereld is je eigen plek vinden. “En dat is niet een plek die je kunt verdienen, maar een plek die je hebt gekregen.” “We groeien allemaal op binnen een familie, en we leren dat als we maar aan bepaalde eisen voldoen, we erbij mogen horen. Maar dat is niet hoe God het bedoeld heeft. Je hebt een plek, die heb je gekregen. Een specifieke plek. Maak er het beste van. Leef je leven vol.” Verder moet er volgens John een balans zijn tussen geven en nemen. “Je kunt wel heel veel uitdelen, maar als je je niet laat voeden, gaat de energiebalans stuk. Daar is niemand bij gebaat.” Hoe je die balans vindt? “Door je bewust te zijn en door jezelf te kennen,” aldus John. “Als je jezelf niet goed genoeg kent, dan kun je dat zoeken op plekken waar je kunt leren.” Deels is dat in de kerk, volgens hem, maar ook door te spreken met anderen. Je Bijbel te lezen, naar preken te luisteren, maar ook aan anderen vragen: hoe doe jij dat? “Zoek altijd je eigen weg. Luister naar anderen die je kunnen inspireren, maar zeg nooit: ‘Oh, zo zit het.’ Onderzoek het voor jezelf. Ook als je dit leest. Hoed je om te zeggen: ‘Zo wil ik het ook.’ Zoek het uit voor jezelf.”

Welk citaat uit de Bijbel wil je ons meegeven?

“Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken.” (Spreuken 3:6, HSV) Het is het citaat dat hij meekreeg bij zijn doop, als 14-jarige jongen. “Er werd toen voor iedereen gebeden. Onze eigen dominee was er, maar ook een oudere voorganger. Voor iedereen werd gebeden, maar ze vergaten mij. Toen kwam de oudere voorganger naar me toe, en hij zei: ‘Oh, we zijn jou vergeten! Maar God vergeet jou nooit.’” Het ontroert John nog altijd als hij hieraan terugdenkt. “Het is prachtig. Ook al voelt het soms alsof ik even geen contact heb met God, ik weet -ook terugkijkend op mijn leven- dat God mij nooit vergeet en nooit in de steek laat. Dat is een fantastisch gevoel!”

Scroll naar boven