In de wolken

Hij komt te midden van de wolken, en dan zal iedereen hem zien. (Openbaring 1:7) ‘Hoe bouw je in hemelsnaam een wolk?’ Dat is een vraag die fotograaf Smilde bezighoudt. Met een grote plantenspuit en een rookmachine fabriceert hij een wolk voor de ultieme foto. In de Bijbel is een wolk nooit zomaar een wolk. Een wolk staat in de Bijbel symbool voor Gods verborgen aanwezigheid. Denk aan de doortocht door de woestijn. Het volk Israël zag een wolkkolom en wist: God is daar. Op Hemelvaartsdag heb je die wolk weer. Jezus wordt weggenomen door een wolk. We zien hem niet, maar hij is er wel. Jezus is dichtbij en ver weg. Hij is verborgen aanwezig. Ook Johannes schrijft vandaag over wolken. Het verschil met de Tora is dat hier de wolk symbool staat voor Jezus’ onthulling aan de volken. Mooi is dat, in elke wolk schuilt zo een belofte. Wanneer je naar de hemel kijkt – en de wolken voorbij ziet trekken – mag je denken aan deze machtige belofte: ‘Hij komt te midden van de wolken, en dan zal iedereen hem zien.’ Hoe donker jouw leven ook is, God laat je nooit in de steek. Ook al laat hij lang op zich wachten, hij vergeet je niet. Hij heeft immers zelf beloofd: ‘Ik kom.’ Aan deze belofte mogen we hem herinneren wanneer het wachten ons te lang duurt. Kijk vandaag eens naar boven. Bij het zien van een wolk mag je weten: God is dichterbij dan je denkt. Of zoals een Rotterdamse collega ooit zei over een wolkendek boven de stad: de hemel hangt weer laag boven Rotterdam. Zo is het. Ook al zie je hem niet, God ziet jou wel. Hij is nergens niet. Grote God, dank u voor de prachtige Hollandse wolkenlucht die ons telkens aan uw belofte herinnert. U bent er, ook al zien wij u niet. Dank u voor uw verborgen aanwezigheid.