Impact in tijden van corona
Een prostituee die deze crisis aangrijpt om uit haar werk te stappen, ontvangt elke week van een twintiger een boodschappenpakket. Zomaar een voorbeeldje van iemand van Noorderlicht die zich laat inschakelen om mensen in de wijk te helpen. Het kost me niet veel moeite om meer van zulke voorbeeldjes te noemen. Een stel dat een moederdagkadootje langs brengt bij die alleenstaande moeder die in een afkickkliniek zit en niet naar buiten mag. Die vrouw die af en toe naar een speeltuin gaat met een kind om een moeder met een beperking te ontlasten. Twee kerels die nu zonder werk zitten, maar zijn geen helpen als ‘runners’ in een verzorgingstehuis om het personeel daar te ontlasten. Allerlei Noorderlichters die zich eenmalig laten inschakelen voor acties van samenwerkende partijen uit de wijk om bloemetjes bij ouderen langs te brengen. Iemand die deze maanden alleen vanuit huis werkt, maar tegelijk ook een kind huiswerkbegeleiding geeft en zo de moeder, die de Nederlandse taal niet goed machtig is, ontlast met het thuisonderwijs. Ik kan de lijst nog veel langer maken. Het zijn kleine dingen vaak, maar soms ook grote dingen (van laminaatvloeren die gelegd worden tot een ex-prostituee die aan een baan wordt geholpen tot tientallen mensen die wekelijks een warme maaltijd krijgen). En er wordt ook nog eens van alles bezorgd en verstuurd naar mensen die het lastig hebben in deze situatie: van kaartjes tot kleding, van voedsel tot supermarktbonnen, van laptops voor kinderen tot plantjes voor ouderen, van mondkapjes tot – het moet niet gekker worden! – bh’s. In de whatsapp-groep Coronahulp komen al dat soort dingen langs en meestal binnen de kortste keren is de hulpvraag weer opgelost. Vaak ook met wat hulp van Hans Paauwe – diaconaal werker bij Noorderlicht – die hulpvraag en hulpbieder aan elkaar weet te koppelen. Of met behulp van Goud van Noord, onze partner in het Oude Noorden. Bij de start van Noorderlicht in 2012 hadden we een missie opgesteld waar het woord ‘impact’ viel. Daar achteraan stond ‘door Jezus te volgen’. Dat wilden we graag, maar we wisten toen eerlijk gezegd niet zo goed hoe we dat woord moesten realiseren. In ieder geval wilden we voorkomen dat wijkbewoners alleen zouden merken dat Noorderlicht bestond omdat er op zondag wat meer fietsen bij de kerk stonden (of doordat we buurtbewoners ergerden omdat we schaarse parkeerplekken bezet hielden op zondag…). De missie heeft ons de afgelopen jaren voor ogen gestaan. Het is altijd zoeken gebleven hoe we invulling konden geven. Soms lukte het wel, soms ook niet. In de loop van de jaren vroeg ik me geregeld af of we niet al te zeer naar binnen gekeerd raakten doordat we als kerk waren gegroeid. Geregeld twijfelde ik of iedereen die nieuw aanhaakte wel begreep wat we als kerk wilden betekenen voor de wijk. In deze coronatijd heb ik die twijfel opeens niet meer. En ben ik simpelweg trots op allerlei mensen van Noorderlicht die het woord ‘impact’ handen en voeten geven. Het zijn er meer dan ooit die in alle bescheidenheid, mede namens de kerk, het goede proberen te doen voor de mensen. Die zoveel mensen laten merken dat er aan hen gedacht wordt. Die zoveel mensen laten voelen dat er mensen zijn die hen de moeite waard vinden. Die aan zoveel mensen doorgeven dat ze er toch niet alleen voor staan. Het is impact die wat weg heeft van de impact die Jezus had toen hij rondwandelde op deze aarde. En dat was eigenlijk precies de impact waar we naar zochten in 2012…