Leven of geleefd worden
Leven of geleefd worden? Ergens een makkelijke keuze – natuurlijk willen we leven! Maar ergens ook een moeilijk iets – we hebben vaak het gevoel dat we geleefd worden… Geleefd worden… Dat we maar meegaan in de maalstroom van het leven. Dat we vooral aan het reageren zijn op wat er op ons afkomt. Dat er altijd weer mensen zijn die om onze aandacht vragen (vaak in de vorm van berichtjes, posts, foto’s) . En die aandacht ook van ons krijgen… Zeker op het gebied van werk of studie voelen we vaak dat we van alles moeten wat anderen van ons willen. Maar ook in onze vrije tijd komt er van alles op ons af waar we voor ons gevoel iets mee moeten. Er zijn altijd weer feestjes, reizen, series, nieuws, etc. – dingen die we liever ook weer niet missen. Als je geleefd wordt, heb je niet het gevoel dat je grip op de zaak hebt, dat je niet vrij bent om te gaan waar je wilt gaan, dat je doet wat je het beste kunt doen. Je hebt het gevoel dat anderen over jou leven gaan en het een bepaalde kant op sturen. En dat is dus heel wat anders dan werkelijk leven. Als je leeft, dan ben je vrij, jezelf, doe je wat bij je talenten past, dan maak je je eigen keuzes. Als je leeft, heb je oog voor anderen, voor je omgeving, voor de kleine dingen van het leven. Je lacht meer, je voelt meer. Terwijl iemand die geleefd wordt, altijd in de ‘haast-stand’ staat. Bij zo iemand worden relaties steeds oppervlakkiger en zo iemand raakt meer en meer afgestompt. Hoe stop je dat ‘geleefd worden’? Hoe ga je meer ‘leven’? Daar zou veel over te zeggen zijn, maar wat in ieder geval helpt is om momenten van afzondering in te bouwen in je leven. Ik bedoel twee soorten momenten. Allereerst met enige regelmaat wat langere momenten (een dagdeel, een dag, of zelfs nog langer). Dat je je terugtrekt en alleen bent. Dat je reflecteert op wat je aan het doen bent, dat je uitgebreid stil staat bij wie je bent en waar je wilt dat het heengaat. Even goed afstand nemen en jezelf lostrekken uit de maalstroom van het leven. Die afstand helpt om zicht te krijgen op wat er nu allemaal gebeurt in je leven. In de tweede plaats zijn korte momenten van afzondering eveneens belangrijk. Dat je iedere dag ook een moment bewust alleen bent, stil, zonder devices, op een plek die voor jou werkt. Of, beter nog, een paar momenten per dag. Dat kunnen 3 x 5 minuten zijn, maar ook 1 x 30 minuten. Dat kan op een vaste stoel zijn, gedurende een wandeling of op een speciale plek. Dat zal wennen zijn. Misschien vreemd aanvoelen. Of zelfs je bang maken omdat het je confronteert met jezelf, of met je verdriet of met je twijfels. Maar als je volhoudt, dan ga je het verschil merken. Als je naar Jezus kijkt, dan neemt hij ook zulke momenten van afzondering. Maar het zijn bij hem niet alleen maar ‘lege’ momenten, maar hij maakt ruimte voor God. In de levensbeschrijvingen die we van hem hebben, staat er bijvoorbeeld dat hij geregeld alleen een berg op ging. In de bijbel is zo’n berg vaak een ontmoetingsplek met God. Jezus zoekt in zulke momenten ook God. Zijn God brengt hem bij wie hij is, bij wat hem te doen staat. En zijn God geeft hem daarvoor ook de kracht en energie die hij nodig heeft om te doen wat juist is. Natuurlijk – je kunt momenten van afzondering in je leven inbouwen en ze leeg laten. Ik denk dat je daar zeker niet slechter van zult worden. Er komt dan al meer leven in je bestaan. Maar als je ruimte schept voor God, dan kom je nog veel verder. Want God brengt je ook terug bij wie je bent, wie je mag zijn, bij wat je te doen staat in het leven. Bij hem is vrijheid, geluk, vreugde, nieuwe kansen. Kortom, je gaat meer en meer leven. Om zo werkelijk te leven, daarvoor moet je grenzen trekken. En dus niet je dagen vol te laten stromen met van alles en iedereen die iets van je wil. Je komt er ook niet door alles vol te plannen en vervolgens de lege momenten op te vullen met afleiding en vermaak. De weg naar werkelijk leven, gaat via momenten waarop je je afzondert, alleen bent, stil wordt. En het contact met God zoekt. Leven of geleefd worden? Begin vandaag nog met momenten van afzondering. En stap voor stap, moment voor moment, ga je meer en meer leven.
